कविता : दिलसरा ( Call of Love )

सन्जय सिंजाली मगर

ए दिलसरा,
कता हो बाटो–बाटो ?
भेना यता छ, तिमी उता,
आउ न, गफ गरौँ पिरटीको ।

दिलसरा मुसुक्क हाँस्छे,
भुतुक्क हुँदै पछौरीले मुख छोप्छे,
लट्पटिँदै भेनाको छायाँमा आउँछे
"छि ! यो भेना त, कति जानेको गम्न !"

"हौ झोर्लाङ साली, भेना त अलिअलि जिस्केको पो त !
साली देखेपछि त मन नै च्याटच्याट हुन्छ ।
यो कुरकुर बैँसा त्यसै जाने भो, के र सालीज्यू ?
मन गम्छ भने - आउ है !"

"जान्न हो जान्न, भेना - म त डाक्टर बनेर मात्रै जान्छु !"
"हैन नि साली, डाक्टर बनेर के गर्छेस् ?
तँलाई त चिया पाउरोटी बेचेरै धाउँ दिन्छ !"

"भेना, म त डाक्टर बन्ने हो
फुपूको बुढेसकालको साहारा पो त !"
भेना खित्का हाँस्दै भन्छ
"कति जाँटी छ मेरी साली !
अर्को साल तँलाई लिन आम्छु है, छिट्टै !"
पर्खि बस् ।